Jezioro zaporowe w Wapienicy, znane również jako Jezioro Wielka Łąka, to jedno z najbardziej urokliwych miejsc w granicach Bielska-Białej. Otoczone lasami Beskidu Śląskiego stanowi doskonałe miejsce na weekendowy spacer, relaks oraz odpoczynek na łonie natury. Sama zapora jest obiektem, który wzbudza ciekawość wielu turystów i mieszkańców regionu. Zapora i jezioro zaporowe w Wapienicy to idealne miejsce dla osób szukających spokoju oraz kontaktu z naturą. Można tu odpocząć od zgiełku miasta, podziwiając malownicze widoki oraz korzystając z czystego, górskiego powietrza.

Historia zapory w Wapienicy

Potrzeba zapewnienia stabilnego dostępu do wody dla rozwijającego się Bielska doprowadziła do powstania projektu budowy zapory w Wapienicy już w 1911 roku. Realizacja tego ambitnego przedsięwzięcia rozpoczęła się jednak dopiero w 1929 roku, a zakończyła w 1932 roku. Imponującą zaporę w Wapienicy wybudowała niemiecka firma Dyckerhoff und Widmann kosztem 13 milionów ówczesnych złotych. W owym czasie była to jedna z najnowocześniejszych konstrukcji tego typu w Europie. Oficjalne poświęcenie zapory miało miejsce w 1933 roku, w obecności prezydenta Ignacego Mościckiego, którego imieniem nazwano zaporę.

Atrakcje wokół jeziora w Wapienicy

Zbiornik otaczają wzgórza Palenica, Wysokie i Przykra od północy oraz Stołów i Szyndzielnia od południa. Powierzchnia jeziora wynosi 24 ha, a pojemność – około 1,3 mln m³ wody. Jako źródło wody pitnej, jezioro objęte jest ścisłą strefą ochrony sanitarnej – obowiązuje tu zakaz kąpieli i sportów wodnych. Mimo to, jego urok i krystaliczna woda przyciągają miłośników przyrody, ciszy i górskich krajobrazów.

Wokół jeziora znajdują się liczne szlaki turystyczne i ścieżki spacerowe, dzięki którym można odkrywać piękno beskidzkiej przyrody. Popularnością cieszy się szczególnie ścieżka spacerowa prowadząca wokół zbiornika oraz liczne trasy rowerowe. Okolice jeziora są także idealnym miejscem do obserwacji ptaków oraz fotografii przyrodniczej.

W okolicy przebiegają również popularne szlaki górskie:

• Szlak na Błatnią (917 m n.p.m.) – oznaczony kolorem niebieskim, o długości około 7 km w jedną stronę. Przejście zajmuje około 2–2,5 godziny. Szlak jest średnio wymagający, jeśli twoja kondycja jest na przyzwoitym poziomie. Warto też zabrać ze sobą sportowe obuwie 🙂 Przewyższenie wynosi około 500 metrów.
• Szlak na Szyndzielnię (1028 m n.p.m.) – oznaczony kolorem żółtym, długość to około 5 km w jedną stronę. Przejście zajmuje około 1,5–2 godzin. Szlak jest umiarkowanie trudny z przewyższeniem około 600 metrów. Ze Szyndzielni można kontynuować dalszą drogę czerwonym szlakiem na Klimczok (1117 m n.p.m.), co dodatkowo zajmuje około 30–40 minut marszu (ok. 2 km, przewyższenie ok. 100 m).

Dojazd – Parking – Gastronomia

Do jeziora zaporowego w Wapienicy można dojechać zarówno własnym samochodem, jak i komunikacją miejską. Do dyspozycji odwiedzających jest autobus linii numer 16 kursujący z centrum Bielska-Białej. Autobus kursuje co 30 minut i zatrzymuje się niedaleko zapory. Bilet możesz zakupić w automacie wewnątrz autobusu. Koszt biletu jednorazowego to 5 PLN. Na miejscu znajduje się również bezpłatny parking. Jeśli dopadnie was głód możecie zajrzeć do Karczmy Pod Zaporą, która znajduje się w okolicy parkingu. Przy samym jeziorze znajduje się również Krzywa Chata – bufet, kawiarnia, która jest pięknym punktem widokowym na jezioro.

Zrobiłem to! Po 8 latach pracy i życia za granicą, znów zamieszkałem w Polsce 🙂 Skąd taka decyzja?

Cofnijmy się trochę w czasie…

Jest lato 2016 roku, mieszkam sobie w małej miejscowości pod Warszawą, wynajmuję mały pokoik w domku jednorodzinnym i pracuję niedaleko na jednym z magazynów logistycznych jako magazynier. Ot takie zwykłe życie. Nic specjalnego w nim się nie działo aż do momentu gdy zadzwonił do mnie kolega z propozycją wyjazdu zarobkowego do Czech. Dość długo nad tym się zastanawiałem, ale w końcu stwierdziłem, że to może być fajna przygoda, a jak mi się nie będzie podobać to przecież zawsze mogę wrócić.

Czechy zauroczyły mnie jednak na tyle, że zostałem tam na okres 5 lat 🙂 W tym czasie mieszkałem w miejscowości Mlada Boleslav położonej 50 km na płn.-wsch. od Pragi. W Pradze bywałem dość często, te miasto ma coś takiego w sobie, że chce się do niego wracać, natomiast to co bardziej przykuło moją uwagę to tereny wyżynne położone na północ od mojej miejscowości (Český ráj, Kokořínsko – Máchův, Národní park České Švýcarsko, Lužické hory, Jizerské hory, Krkonoše). To tam spędzałem większość swojego czasu i to tam rozbudziłem w sobie prawdziwą miłość i pasję do obcowania z przyrodą.

W 2021 roku z powodu pandemii i trudnej sytuacji ekonomicznej na rynku pracy opuściłem Czechy, ale los był łaskawy i stworzył mi kolejną możliwość bym mógł rozwijać dalej swoją pasję. Tak znalazłem się w Monachium w Niemczech gdzie spędziłem prawie 3 lata. W niedalekiej odległości na południe od Monachium znajdują się Alpy Bawarskie. Oczywiście to był kierunek w którym najczęściej udawałem się w wolnym czasie. W Alpach rozwinąłem swoje umiejętności i zdobyłem dużo cennego doświadczenia. Ale to co najbardziej sprawiło mi radość to moment w którym swoją pasją zacząłem dzielić się z innymi ludźmi. Moje najpiękniejsze wspomnienia to nie te w których zdobywałem samodzielnie trudne szczyty, ale te w których wraz ze znajomymi mogłem po prostu beztrosko wędrować przed siebie i dzielić się tą radością którą w sobie miałem. W tamtym czasie podjąłem decyzję, że skoro to co robię sprawia mi i ludziom w moim otoczeniu tyle radości to ja chcę tego więcej. I tak narodził się pomysł by wrócić do Polski i rozpocząć kolejną przygodę z kursem na Przewodnika Beskidzkiego.

Na miejsce zamieszkania wybrałem Bielsko-Białą. Miasto z bardzo bogatą historią, które znajduje się u podnóża Beskidu Śląskiego i Beskidu Małego. Jest tutaj naprawdę mnóstwo przestrzeni do tego by czerpać radość z tego co natura dla nas stworzyła. Po za tym Bielsko-Biała to świetny punkt wypadowy w każdym kierunku. Dzięki bardzo dobrze rozbudowanej infrastrukturze komunikacyjnej można bez problemu dostać się do takich miast jak Katowice czy Kraków oraz na granicę Polsko-Czeską do Zwardonia czy Cieszyna. Dopiero co się tu wprowadziłem i powoli zaczynam odkrywać to miejsce, ale już na starcie poczułem ogromną sympatię do tej przestrzeni. Jeśli znasz jakieś ciekawe miejsca w okolicy, historie albo chciałbyś kiedyś wybrać się na wspólny spacer po jakimś szlaku to śmiało pisz. Bardzo chętnie poznam ludzi z podobną energią i miłością do obcowania z przyrodą. Ahoj przygodo!

W zeszły weekend udałem się na wycieczkę do miejscowości Winterberg (region Sauerland). To małe miasteczko otoczone niewysokimi górami (ok. 700 m.n.p.m) położone na płd.- wsch. od Dortmundu (Niemcy). Z Dortmundu do miejscowości Winterberg można dostać się bezpośrednio pociągiem regionalnym RE 57. Podróż zajmuje niecałe 2 godz.

Winterberg oferuje nam mnóstwo ciekawych atrakcji i możliwości na aktywne spędzenie wolnego czasu zarówno dla dorosłych jak i dzieci. Poniżej znajdziecie opis niektórych z nich:

1.Panorama Erlebnis Brücke – to platforma widokowa która znajduje się na moście o długości 435 metrów i wysokości 20 metrów. Z góry roztacza się wspaniały widok na Winterberg, zabytki i atrakcje miasta, a także inne atrakcje na terenie rekreacyjnym, takie jak Bikepark Winterberg. Jeśli lubicie adrenalinę to na końcu mostu znajduje się zjeżdżalnia którą możecie zjechać w dół 😉 Wstęp na most jest płatny. Bilet normalny kosztuje 7 EUR.

2. Bikepark Winterberg – to idealne miejsce dla rowerzystów górskich. Bikepark Winterberg to największy i najnowocześniejszy Bikepark w Niemczech.

3. Kletterwald Winterberg – to plac zabaw na którym możesz wspinać się po różnych torach wspinaczkowych, balansować na ciekawych mostach i przeskakiwać z drzewa na drzewo na linach. Możesz sam sprawdzić, do czego jesteś zdolny. Czeka na Ciebie pięć różnych tras wspinaczkowych. Każda z nich jest nieco trudniejsza i wyższa od poprzedniej. Koszt biletu normalnego to 24.50 EUR.

4. Sommerrodelbahn Winterberg – to letni tor saneczkowy, który ma wiele do zaoferowania: zakręty, mosty, skoki – wszystko jest możliwe. 700 metrów w dół góry podczas jednej szybkiej jazdy. Z tarasu i mostu dla widzów nawet samo oglądanie jest świetną zabawą! Koszt biletu normalnego to 4 EUR.

5. Fly-Line – to najnowsza atrakcja na górze przygód Kappe. To połączenie przytulnej kolejki górskiej, tyrolki i przejażdżki na łonie natury, podczas której zjeżdżasz łagodnie w dół doliny na saniach. Przy spokojnej prędkości około 12 km/h lecisz przez środek natury na świeżym wietrze. Na trasie o długości prawie 1000 metrów doświadczysz przyrody Sauerland z nieznanej perspektywy. Podczas powolnego pokonywania zakrętów i rond można również obserwować odwiedzających park rowerowy podczas zapierających dech w piersiach zjazdów i skoków, ponieważ różne trasy biegną bezpośrednio pod Fly-Line. Koszt biletu normalnego to 16.50 EUR

6. Kappe Express – To przejażdżka czerwoną kolejką z napędem elektrycznym i dwoma wagonikami. Wycieczka rozpoczyna się w samym sercu Winterbergu bezpośrednio na rynku, prowadzi wzdłuż głównych zabytków i prowadzi na górę przygód Kappe. Podczas odkrywania atrakcji miasta przez duże panoramiczne okna dowiesz się wielu interesujących faktów dzięki niemieckim i holenderskim zapowiedziom. Podróż tam i z powrotem trwa około trzech kwadransów. Kappe Express może pomieścić do 48 osób jednocześnie. Koszt biletu normalnego to 8 EUR.

Winterberg to również świetne miejsce na górskie wędrówki 🙂 Polecam udać się na górę Kahler Asten 840 m.n.p.m skąd widać piękną panoramę Winterbergu i okolicznych gór. Warto również odwiedzić nowy szlak przygodowy HeilKlima, który biegnie między uzdrowiskiem Winterberg, a parkiem witalnym przez karuzelę wyciągów narciarskich Winterberg i obok północnego zbocza Kahler Asten do pensjonatu w Altastenberg. Długość całego szlaku wynosi ok. 8 km.

Uzdrawiająca klimatyczna trasa przygodowa jest atrakcyjna zarówno dla rodzin z dziećmi, jak i turystów pieszych oraz osób zainteresowanych klimatem.

Więcej szczegółowych informacji możecie znaleźć na oficjalnej stronie: https://www.erlebnisbergkappe.de/

Alpy Bawarskie to część Alp, które znajdują się na południu Niemiec wzdłuż granicy z Austrią. W przeciągu 2 lat podczas pieszych wędrówek przemierzyłem ponad 1000 km bawarskich szlaków i zdobyłem kilkadziesiąt szczytów w okresie letnim i zimowym. To była fascynująca przygoda podczas której odkryłem wiele niesamowitych miejsc.

Alpy Bawarskie mają do zaoferowania naprawdę wiele: od łagodnych zielonych pagórków po strome skaliste szczyty, przepiękne jeziora polodowcowe, wąwozy i wodospady, liczne punkty widokowe znajdujące się na szczytach gór, trasy rowerowe i narciarskie oraz urocze bawarskie miejscowości, które zachwycają swoim oryginalnym klimatem.

W tym artykule chciałbym podzielić się z wami moim doświadczeniem oraz przedstawić wam kilka ciekawych informacji na temat tego, gdzie warto się udać i co zobaczyć.

Urocze Bawarskie miejscowości do których można dostać się pociągiem z Monachium:

Garmisch-Partenkirchen, Mittenwald, Oberstdorf, Füssen, Bayrischzell, Berchtesgaden, Schliersee, Oberaudorf, Tegernsee

Góry na których znajdują się platformy widokowe i można na nie wjechać kolejką:

Zugspitze (2962m), Osterfelderkopf (2057m), Wendelstein (1838m), Nebelhorn (2224m), Westliche Karwendelspitze (2385m),

Ciekawe góry na które warto wybrać się z buta:

Legenda: .^. góra dla każdego, .^. góra dla średnio-zaawansowanych, .^. góra dla zaawansowanych

.^. Wendelstein (1838m), .^. Nebelhorn (2224m), .^. Rotwand (1884m), .^. Wank (1780m), .^. Fockenstein (1564m), .^. Krottenkopf (2086m), .^. Vogelsang (1563m)

.^. Kramerspitz (1985m), .^. Aiplspitze (1759m), .^. Risserkogel (1826m), .^. Brecherspitz (1683m), .^. Großer Traithen (1852m), .^. Brunnsteinspitze (2180m), .^. Schöttelkarspitze (2050m), .^. Herzogstand (1731m), .^. Hoher Fricken (1940m), .^. Rubihorn (1975m),

.^. Zugspitze (2962m), .^. Alpspitze (2628m), .^. WestlicheTörlspitze (2427m), .^. Westliche Karwendelspitze (2385m),

Przepiękne jeziora, które warto zobaczyć:

Königssee, Eibsee, Walchensee, Schliersee, Tegernsee, Alpsee, Hintersee, Spitzingsee, Soinsee, UntererGaisalpsee

Atrakcje turystyczne, które warto odwiedzić:

Wąwóz Partnachklamm, Wąwóz Höllentalklamm, Wodospad Kuhfluchtwasserfälle, Skocznie narciarskie w Garmisch-Partenkirchen i Oberstdorf, Zamek Neuschwanstein, Wodospad Lechfall,

Ciekawe szlaki, które osobiście polecam:

Więcej szlaków, które polecam znajdziesz > TUTAJ

Przydatne Informacje:

Jaki bilet kupić jeśli chcesz dostać się pociągiem z Monachium w Alpy Bawarskie?

Najlepszą i najtańszą opcją jest tzw. DeutschlandTicket, który możecie zakupić m.in w mobilnej aplikacji DB Navigator, jego koszt to 49 EUR/msc, bilet ten jest akceptowany we wszystkich pociągach regionalnych oraz komunikacji miejskiej na terenie całych Niemiec

Jeśli z jakiegoś powodu nie chcecie inwestować w powyższy bilet drugą opcją którą bym polecił to tzw.Bayern Ticket, jego koszt to 27 EUR, bilet ten jest akceptowany we wszystkich pociągach regionalnych oraz komunikacji miejskiej na terenie całej Bawarii. Bilet ten od Poniedziałku do Piątku ważny jest od godz.9:00 do 03:00 następnego dnia, natomiast w Soboty i Niedziele od 00:00 do 03:00 następnego dnia.

Więcej szczegółowych informacji znajdziecie na oficjalnej stronie niemieckiego przewoźnika DB > Kliknij Tutaj

Jakimi pociągami można dojechać z Monachium w Alpy Bawarskie?

RB 6 | RE 61 > München Hbf – Garmisch-Partenkirchen

RE 76 > München Hbf – Oberstdorf

BRB RB 54 > München Hbf – Kufstein

BRB RB 55 > München Hbf – Bayrischzell (przez Schliersee)

BRB RB 56 > München Hbf – Lenggries

BRB RB 57 > München Hbf – Tegernsee

BRB RB 68 > München Hbf – Füssen (Zamek Neuschwanstein w Schwangau)

Uwaga:

Składy do Bayrischzell, Lenggries, Tegernse wyruszają z München Hbf jako jeden pociąg, trzeba po prostu wsiąść do odpowiedniego wagonu w interesującym nas kierunku. Na każdym z wagonów widnieje informacja w jakim kierunku jedzie. Wagony na kolejnych stacjach się rozszczepiają, więc jeżeli wsiądziecie nie do tego wagonu zapewne znajdziecie się w miejscu w którym nie planowaliście być xD ;p

24 Sierpnia 2023 roku godz. 8:00

Szybkie śniadanko, buty na nogi, plecak na ramię i siup przed siebie, przygoda czeka 🙂

Pogoda dziś rozpieszcza. Niebo bezchmurne, temperatura 17 stopni, a to dopiero 8 rano. Oj będzie dziś ciepło 🙂 Swoją wędrówkę rozpoczynam z pod hotelu „JAWOR” w miejscowości Zawoja. Zawoja jest jedną z najdłuższych wsi w Polsce. Rozciąga się wzdłuż spływającego z Babiej Góry potoku Skawica na odcinku 18 km.

Dalej kieruję się na południe szlakiem zielonym. Po 3 km dochodzę do Zawoi-Markowej położonej na wysokości 716 m n.p.m. W tym miejscu wchodzę na teren Babiogórskiego Parku Narodowego. Bilet do Parku zakupiłem dzień wcześniej online, można go również zakupić w drewnianej chatce przy wejściu do PN.

Po drodze mijam „pana znakarza”, który w jednym ręku trzyma puszki z farbami, a w drugim pędzel, którym pięknie maluje znaki na szlaku, by turyści łatwo mogli trafić do celu swojej wędrówki 🙂

Idąc cały czas szlakiem zielonym po 3 km i ponad 400 m przewyższenia dochodzę do schroniska PTTK na Markowych Szczawinach. Tutaj zrobiłem sobie krótką przerwę by się posilić i uzupełnić płyny. Zajrzałem też oczywiście do schroniska by dowiedzieć się trochę o jego historii. Schronisko powstało w 1906 roku z inicjatywy wybitnego przyrodnika i znawcy Babiej Góry, Hugona Zapałowicza, jako polska odpowiedź na niemieckie schronisko Beskidenverein, założone rok wcześniej pod szczytem Babiej Góry. Jest to najstarsze polskie schronisko w Beskidach zachodnich. Znajduje się na wysokości ok. 1180 m n.p.m. Zanim wyszedłem ze schroniska przybiłem sobie jeszcze pieczątkę do mojej książeczki kolekcjonerskiej 🙂

Ze schroniska ruszyłem żółtym szlakiem w kierunku „Perci Akademików” uważanej za najtrudniejszy szlak w polskich Beskidach. Perć Akademików to szlak jednokierunkowy, można nim tylko iść pod górę. Szlak zamknięty jest w okresie zimowym z uwagi na duże zagrożenia lawinowe. By ułatwić przejście tego szlaku mniej doświadczonym turystom na kilku odcinkach można znaleźć ułatwienia w postaci łańcuchów i klamr. Dla mnie osobiście było to dość łatwe przejście i jestem przekonany, że ludzie, którzy regularnie chodzą po górach będą mieli podobne doświadczenie, natomiast fajnie, że takie ułatwienia tam są bo dzięki temu w jakimś stopniu zmniejsza się ryzyko potencjalnych wypadków w tym miejscu.

Jeszcze „trochę” pod górkę i dochodzę do wierzchołka. Juupi 🙂 Całe trasa od momentu wyjścia z hotelu do punktu w którym znalazłem się na szczycie zajęła mi niecałe 3,5 h w bardzo spokojnym tempie łącznie z ok. 30 minutową przerwą w Schronisku PTTK na Markowych Szczawinach.

Jest godz.11:30 (Czwartek) a w miejscu gdzie znajduje się wierzchołek pod tabliczką informacyjną czeka długa kolejka ludzi by zrobić sobie pamiątkowe zdjęcie z tego miejsca. Aż strach pomyśleć co tu dzieje się w weekend 🙁 By nie tracić czasu zrobiłem fotkę tabliczki od strony Słowackiej, tam akurat było pusto ;p

Babia Góra (Diablak) to najwyższy szczyt Beskidów, jej wysokość to 1725 m n.p.m. Znana jest ze zmiennych pogód i nazywana przez niektórych „Kapryśnicą”. Dla mnie tego dnia była łaskawa. Na szczycie było powyżej 20 stopni i czuć było lekki powiew chłodnego wiaterku. Ze szczytu można podziwiać piękne panoramy. Co prawda Tatry tego dnia były skryte lekko za chmurami, ale widoki na Beskid Śląski, Kotlinę Żywiecką, Małą i Wielką Fatrę, Podhale, Beskid Makowski i Beskid Mały były warte każdego wysiłku.

Ze szczytu Babiej Góry postanowiłem zejść drogą na wschód gdzie przez jakiś czas szedłem Głównym Szlakiem Beskidzkim szlak czerwony po drodze mijając Mały Garb Wyżni 1676 m, Mały Garb Niżni 1664 m, Gówniak 1617 m, Kępa 1521 m, następnie przed wierzchołkiem Sokolicy 1367 m, skręciłem na szlak zielony i Percią Przyrodników zszedłem do szlaku niebieskiego (Górny Płaj), którym kierując się na zachód doszedłem z powrotem do Schroniska na Markowych Szczawinach a dalej tą samą drogą którą wchodziłem, czyli szlakiem zielonym do Zawoi Markowej.

Być może brzmi to bardzo skomplikowanie, ale w rzeczywistości droga jest bardzo prosta 🙂 Szlaki są bardzo dobrze oznaczone i naprawdę trudno się tam zgubić. Dokładną trasę mojej wędrówki znajdziecie tutaj

Z Zawoi Markowej idąc dalej szlakiem zielonym na północ dochodzę do Muzeum Babiogórskiego Parku Narodowego. Znajduje się tu wystawa stała poświęcona przyrodzie Babiej Góry. Przemiła pani włączy wam prezentacje multimedialną podczas której będzie również opowiadać o walorach przyrodniczo – turystycznych tego obszaru. Następnie można przejść do drugiego pomieszczenia gdzie znajdują się eksponaty przyrodnicze przedstawiające zwierzęta i rośliny występujące na terenie Parku Narodowego. Wokół muzeum znajduje się również ogród w którym możecie podziwiać roślinność Babiogórskiego Parku Narodowego.

W tym miejscu kończę swoją wędrówkę. Jest godz. 17. Czas udać się do hotelu na zasłużoną obiadokolację i letni prysznic. Jest tyle ciekawych miejsc i historii do odkrycia 🙂 Już nie mogę się doczekać kolejnej wędrówki 🙂 Do zobaczenia na szlaku przyjacielu! 🙂

Przydatne informacje:

1. Jeśli nie posiadasz auta, nie przejmuj się, do Zawoi możesz dostać się busem z miejscowości Sucha Beskidzka, a nawet z Krakowa jeśli dojazd do Suchej Beskidzkiej byłby dla Ciebie zbyt skomplikowany. Koszt takiego przejazdu za bilet normalny z Suchej Beskidzkiej to 7 PLN, natomiast z Krakowa 30 PLN. Tutaj masz link do przewoźnika z którego usług korzystałem > Busy do Zawoi | Do Suchej Beskidzkiej można się również dostać pociągiem z Krakowa.
2. Bilet na teren Babiogórskiego Parku Narodowego możesz zakupić w drewnianej chatce w Zawoi Markowa przed wejściem na teren Parku, bądź online poprzez stronę bgpn.pl/bilety-online. Bilet normalny kosztuje 7 PLN, natomiast ulgowy 3.50 PLN
3. Wystawa stała w Babiogórskim Parku Narodowym czynna jest: – w okresie od 1 XI do 30 IV od wtorku do piątku w godz. od 9:00 do 15:00 – w okresie od 1 V do 30 X codziennie oprócz poniedziałków od godz. 9:00 do 17:00 – Bilet normalny kosztuje 5 PLN, natomiast ulgowy 4 PLN
4. Schronisko PTTK na Markowych Szczawinach posiada ponad 50 miejsc noclegowych. Kontakt: tel. 33 877 5 105 lub +48 604 527 417 |Oficjalna strona: www.markoweszczawiny.pttk.pl
5. Tutaj zamieszczam link do mapy z moją dokładną trasą: Wędrówka na Babią Górę z Zawoi (Beskidy PL/SK)

Ciekawostka:

Nie wiem czy zauważyliście, ale wspominając o Babiej Górze pisałem że jej wysokość to 1725 m n. p. m, bo taka wysokość widnieje na tabliczce po stronie Polskiej natomiast na zdjęciu, które wstawiłem ze szczytu od strony Słowackiej na tabliczce widnieje wysokość 1723 m n. p. m czy ciekawi was skąd ta różnica 2 metrów? Bo przyznam szczerze, że mnie to zaciekawiło, bo tabliczki są zamontowane w tym samym miejscu ;p

Odpowiedź: Różnica wysokości Babiej Góry od Strony Słowacji i Polski wynika głównie z różnicy pomiarów wysokościowych oraz różnych metod ich ustalania. W Słowacji wysokość Babiej Góry jest oficjalnie podawana jako 1723 m n. p. m. Ta wartość została ustalona na podstawie pomiarów dokonanych przez Słowacki Instytut Geodezji, Kartografii i Kadastru. Z kolei w Polsce wysokość Babiej Góry podawana jest najczęściej jako 1725 m n. p. m. Ta wartość pochodzi z pomiarów dokonanych przez Głównego Geodetę Kraju.